Σαν σήμερα πριν από 68 χρόνια ο Ελληνικός λαός αντιμετώπισε την μεγαλύτερη πρόκληση στα χρόνια της νεώτερης ιστορίας του. Την εισβολή των στρατευμάτων του Γερμανοϊταλικού Άξονα στα πάτρια εδάφη. Η πρόκληση αυτή δέχθηκε την πιο ηχηρή απάντηση που έδωσε στα στρατεύματα κατοχής η Ελλάδα από όλα τα άλλα Ευρωπαϊκά κράτη. Μια απάντηση δωρική, αποφασιστική και καθοριστική των περαιτέρω εξελίξεων στην ευρύτερη ευρωπαϊκή ενδοχώρα: ΟΧΙ.

Ο Ελληνικός λαός με πλήρη αυτογνωσία της ιστορικής του παράδοσης, προέταξε τα στήθη των παιδιών του στο εκτεταμένο πεδίο της μάχης και καθυστέρησε τόσο τον κατακτητή όσο χρειαζόταν για να χάσει τελικά ο Χιτλερ το παιχνίδι.

Όταν άλλοι ευρωπαϊκοί λαοί παραχωρούσαν αμαχητί τα εδάφη τους σύμφωνα με το δόγμα “lesser faire”, οι Έλληνες στρατιώτες και η ηγεσία τους κατατρόπωναν τον Μουσολίνι στο Αλβανικό μέτωπο και έδιναν λαβή στην πανευρωπαϊκή ηγεσία να εκφρασθεί με θαυμασμό για τον ηρωϊσμό των Ελλήνων προμάχων δια στόματος Τσώρτσιλ: Οι Έλληνες δεν πολεμούν σαν ήρωες. Οι ήρωες πολεμούν σας Έλληνες.

Τα ιστορικά γεγονότα της 28ης Οκτωβρίου 1940 είναι πασίγνωστα ακόμη και στη νεώτερη γενεά, όχι μόνο γιατί είναι πρόσφατα, αλλά και γιατί ζουν ακόμη ανάμεσά μας πολλοί από τους ήρωες εκείνους, οι οποίοι φωνάζοντας “αέρα¨ στα αλβανικά βουνά, κατετρόπωσαν μια ολόκληρη αυτοκρατορία που ήθελε να τιθασεύσει ένα λαό που από τα βάθη της ιστορίας του ζει με ένα δίδαγμα και με ένα φωτεινό παράδειγμα: Τη διατήρηση της ελευθερίας έναντι οποιουδήποτε τιμήματος.

Ακόμη κι αν αποχειρετίσουν τη ζωή οι τελευταίοι εναπομείναντες ήρωες της ελληνικής εποποιΐας, οι οποίοι παρελαύνουν πάνω στα αναπηρικά τους καρότσια ενώπιον της πολιτικής και της πολιτειακής ηγεσίας, ο ελληνικός λαός δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσει την επέτειο του ΟΧΙ. Γιατί σε αυτή τη λέξη με τα τρία γράμματα κρύβεται όλη η φλογερή ιδιοσυγκρασία ενός λαού, που από αρχαιοτάτων χρόνων έχει ταχθεί από το Θεό να φυλάσσει Θερμοπύλες, να κατατροπώνει βάρβαρους λαούς και να επαναβεβαιώνει σε κάθε ευκαιρία το ιδανικό της ελευθερίας. Ελευθερίας σώματος και πνεύματος, θεσμών και δημοκρατίας, νοοτροπίας και συμπεριφοράς, πολιτισμού και προόδου.

Είναι αλήθεια ότι πολλοί και διάφοροι, προσπάθησαν κατά καιρούς και με κάθε τρόπο και μέσον να μειώσουν το αστραποβόλημα του ΟΧΙ, να αμαυρώσουν την αίγλη του, να φιμώσουν την απήχησή του στην καρδιά όλων των Ελλήνων, χωρίς όμως να το κατορθώσουν. Τα πειθήνια όργανα των χρηματιστηρίων, της κερδοφορίας και του άκρατου πλουτισμού ενοχλούνται όταν ένα λαός εμπνέεται από τα ίδια του τα κατορθώματα, από την ανδρεία, από το θάρρος, από τον πόθο για την ελευθερία, από τις ιστορικές του καταβολές. Και θέλουν να σβήσουν από τις μνήμες μας το μεγάλο κατόρθωμα των πατέρων μας.

Γιατί μόνο όταν σβήσουν οι μνήμες είναι δυνατόν να περάσουν τα ολοκληρωτικά σχέδια ανελευθερίας και υποταγής στα μηνύματα των καιρών που έχουν οδηγήσει την ανθρωπότητα στα τραγικά αδιέξοδα που όλοι μας βιώνουμε σήμερα.

Κυρίες και Κύριοι

Κάθε εθνική συμφορά έχει διπλή ανάγνωση. Η μια μετράει τις πληγές και η άλλη εκτιμά τα διδάγματα. Όποιος παθαίνει μαθαίνει. Η 28η Οκτωβρίου 1940 στοίχισε στην Ελλάδα εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες. Η οικονομία της κατέρρευσε. Η βιομηχανική της υποδομή σχεδόν διαλύθηκε. Και μιας και το τελευταίο διάστημα γινόμαστε μάρτυρες μιας οικονομικής κρίσης με απρόβλεπτες συνέπειες σε παγκόσμιο επίπεδο θα ήθελα να αγγίξω το θέμα και από την οικονομική του διάσταση.

Έτσι, λοιπόν, οι κατακτητές όχι μόνο μας συνέτριψαν οικονομικά, αλλά έκαναν και το εξής ανήκουστο που το αναφέρω με στοιχεία για να τα ακούν εκείνοι που πιστεύουν και τρέφονται από τη λαγνεία των αριθμών και από το σύγχρονο μοντέλο του χρηματοπιστωτικού συστήματος που απειλείται με κατάρρευση. Αυτό που συνέβη με την Ελλάδα είναι πρωτοφανές και πρέπει να το έχουν υπόψιν τους οι νέοι άνθρωποι για να μην πάθουν τα ίδια. Η πάμπτωχη και καθημαγμένη Ελλάδα υποχρεώθηκε να πληρώσει, μόνη από όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες τα έξοδα… Κατοχής στους Γερμανούς και στους Ιταλούς. Η κατεστραμμένη Ελλάδα έκανε… πιστώσεις στους κατακτητές που την απομυζούσαν συνεχώς και ποικιλοτρόπως.

Δηλαδή απέσυραν από την Τράπεζα της Ελλάδος τεράστια ποσά για να συντηρήσουν τα στρατεύματα κατοχής με το πρόσχημα πιστώσεων που δήθεν θα τις απέδιδαν μετά τον πόλεμο, αλλά με αποτέλεσμα να εξευτελίσουν την αγοραστική δύναμη της δραχμής και να καταστρέψουν κυριολεκτικά την οικονομία της χώρας.

Αυτοί οι αριθμοί που θα ακούσετε είναι ενδεικτικοί της οικονομικής συμφοράς που υπέστη η Ελλάδα, η μόνη χώρα στην οποία οι Γερμανοί φέρθηκαν με τόσο άγριο τρόπο:

• Τα έσοδα Κατοχής της Γερμανίας και της Ιταλίας ανήλθαν σε 87,7 δισ. δρχ. , με αξία της εποχής εκείνης φυσικά.

• Οι πιστώσεις στις δύο αυτές χώρες ανήλθαν σε 1,5 τετράκις εκ. δρχ.

• Το σύνολο των καταβολών στην Γερμανία και την Ιταλία ανήλθαν σε 1,6 τετράκις εκ. δρχ.

Από αυτά, δυστυχώς ελάχιστα ποσά πλήρωσαν μετά την απελευθέρωση στην Ελλάδα οι κατακτητές χάρις στην αδιαφορία των δήθεν συμμάχων μας.

Κυρίες και Κύριοι,

Ίσως έχετε συνηθίσει κατ’ αυτήν την ιστορική επέτειο να ακούτε ένα τετριμμένο πανηγυρικό λόγο από αυτούς που εκφωνούνται σε κάθε δημόσια συγκέντρωση. Χωρίς να υποτιμώ την αναφορά στα ιστορικά γεγονότα, που πάντοτε πρέπει να λέγονται, θεώρησα πιο χρήσιμο να μιλήσω σήμερα για το δίδαγμα που μας άφησε αυτή η εθνική συμφορά.

Και το θεώρησα πιο χρήσιμο για τον εξής λόγο: Σήμερα βιώνουμε την πιο πολυτάραχη περίοδο της ανθρωπότητας, στη δίνη της οποίας μοιραίως έχει εμπλακεί και η Ελλάδα.

Μην ακούτε τις επικοινωνιακές σειρήνες ότι δήθεν η Ελλάδα είναι όαση ησυχίας, ευνομίας, οικονομίας και πολιτικής σταθερότητας. Πέραν των σοβαρών εθνικών κινδύνων που την απειλούν, ο άκρως ανησυχητικός περίγυρος δεν επιτρέπει τον εφησυχασμό. Σήμερα, οι χθεσινοί εχθροί μας είναι φίλοι μας, σύμμαχοι και οικονομικοί εταίροι μας. Αυτά συμβαίνουν στους λαούς από αρχαιοτάτων χρόνων. Μπορεί το “Ενόλα Γκέϊτ” να έριξε τις ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι, αλλά σήμερα οι Ιάπωνες διάκενται περισσότερο φιλικά με την Αμερική σε όλους τους τομείς.

Μόνο ένα δημόσιο μνημόσυνο με την παρουσία του εκάστοτε πρωθυπουργού θυμίζει τον οδυρμό και την καταστροφή της εποχής εκείνης.

Με αυτό θέλω να σας πω ότι οι ιστορικές μνήμες δεν πρέπει να σβήνουν στους λαούς, διότι οι μνήμες αυτές αποτελούν δοκιμασμένα καλούπια συμπεριφοράς για το μέλλον.

Είμαστε φίλοι με όλους. Αλλά δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε του ανάπηρους ήρωες, αυτούς που επιβίωσαν από την μεγάλη τραγωδία του ’40 και εξακολουθούν να παρελαύνουν μπροστά μας για να μας θυμίζουν ότι μόνο με ομοψυχία και ομοφροσύνη είναι δυνατόν να προοδεύσει ένας λαός.Ο εξαγνισμός της θυσίας μιας γενεάς πρέπει πάντα να μας κρατά άγρυπνους και ενωμένους μπροστά στο κοινό κίνδυνο. Αυτόν τον σκοπό έχουν οι επέτειοι, οι σημαίες, τα πατριωτικά άσματα και οι πανηγυρικοί λόγοι. Δεν είναι όλα αυτά κούφια λόγια και αναχρονισμοί όπως θέλουν να πιστεύουν κάποιοι.

Κάθε εποχή έχει τους δικούς της προβληματισμούς και τους δικούς της κινδύνους, θανάσιμους μερικές φορές. Κάθε εποχή έχει τις τις δικές της προκλήσεις και τα δικά της διλήμματα. Κάθε νέα γενιά είναι υποχρεωμένη να πει το δικό της ΟΧΙ εμπνεόμενη από τη θυσία της προηγούμενης.

Ας αναλογισθούμε, λοιπόν, όλοι ποιοί κίνδυνοι μας απειλούν σήμερα. Ας συνειδητοποιήσουμε ότι δια της απραξίας και της αδιαφορίας δεν αντιμετωπίζονται οι κίνδυνοι αυτοί που μας έχουν ζώσει για τα καλά. Και οι κίνδυνοι αυτοί είναι οικονομικοί, εθνικοί, περιβαλλοντικοί, εκπαιδευτικοί, πολιτισμικοί. Όλοι καταλαβάινουμε ότι υπάρχει μια στρέβλωση παντού.

Όλοι θα θέλαμε να ήταν διαφορετικά τα πράγματα, αλλά δεν είναι. Η ενεργός συμμετοχή μας στις παραινέσεις της χρηστής διοίκησης για την καλύτερη διαχείριση των προβλημάτων είναι περισσότερο επιβεβλημένη παρά ποτέ.

Δεν θέλω να εξειδικεύσω περισσότερο τις ανησυχίες μου, που είναι και ανησυχίες όλων μας. Θέλω όμως να τονίσω με έμφαση ότι ο Ελληνικός λαός βρίσκεται και πάλι στο ίδιο κατώφλι με εκείνο του 1940, καθώς απειλείται και πάλι η ελευθερία του, αλλά αυτή τη φορά με διαφορετικά μέσα και αλλιώτικους κατακτητές οι οποίοι κρύβονται πίσω από μονεταριστικές πρακτικές, από εθνικιστικές εξάρσεις γειτονικών λαών, από έντονη αλλαγή του πληθυσμιακού χάρτη της χώρας, από περιβαλλοντικές αλλαγές, από υποχρεώσεις νοικοκυριών, από συμπτώματα διαφθοράς του δημοσίου τομέα κλπ. μπροστά στα οποία ωχριά κατά τη γνώμη μου η μπότα του κατακτητή.

Αποτίοντας φόρο τιμής σ’ εκείνους που χάθηκαν το ’40, ας συνειδητοποιήσουμε ότι πρέπει όλοι μας να είμαστε συσπειρωμένοι γύρω από τις ηγεσίες που οι ίδιοι εκλέγουμε και ας είμαστε πανέτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τον εχθρό όταν θα πάρει πιο συγκεκριμένη μορφή και θα απειλήσει ευθέως τα ιερά και τα όσιά μας. Τότε θα πρέπει να βροντοφωνάξουμε και πάλι ΟΧΙ. Και με αυτή την προτροπή ας αναφωνήσουμε όλοι.

Ζήτω η 28η Οκτωβρίου 1940.

Ζήτω στους ήρωες που μας αναβάπτισαν στο ιδανικό της ελευθερίας.

Σας ευχαριστώ